خودروهای دیفرانسیل جلو به دلیل ناتوانی در دریفت کشیدن به همراه کم‌فرمانی و هندلینگ ضعیف‌تر، معمولاً خیلی موردعلاقهٔ طرفداران به رانندگی نیستند و از نظر خیلی‌ها این نوع انتقال قدرت فقط برای سدان‌های خانوادگی و هاچ‌بک‌های کوچک مناسب است. یکی دیگر از مشکلات بزرگ خودروهای محرک جلو نیز پدیدهٔ تأثیر گشتاور روی فرمان است که اصطلاحاً با عنوان تورک استیر (Torque Steer) شناخته می‌شود. این یعنی به دلیل نیروی زیادی که به چرخ‌های جلو داده می‌شود، گاهی خودرو به آن جهتی که راننده می‌خواهد حرکت نمی‌کند و در هدایت خودرو مشکل ایجاد می‌شود.
بااین‌حال، خودروسازان موفق شده‌اند در محصولات جدیدتر خود این مشکل را برطرف کنند و به همین دلیل این روزها خودروهای محرک جلوی بسیار قدرتمندی را در بازار می‌بینیم که هندلینگی عالی دارند. البته وقتی حرف از قوی‌ترین خودروهای دیفرانسیل جلو می‌شود، معمولاً هاچ‌بک‌های داغ و خودروهای پرفورمنس ارزان به ذهن می‌آیند اما سدان‌ها و کراس‌اوورهای امروزی هم از همیشه قدرتمندتر شده‌اند و خیلی از آن‌ها به‌صورت محرک جلو تولید می‌شوند حتی با اینکه رانندگان و مهندسان به‌خوبی از مشکلاتی که تحویل قدرت زیاد به چرخ‌های جلو در هندلینگ ایجاد می‌کند آگاه هستند. با این مقدمه سراغ معرفی قوی‌ترین خودروهای دیفرانسیل جلوی تاریخ می‌رویم.
۸-هوندا سیویک تایپ R
قدرت: ۳۱۵ اسب بخار
جالب اینکه قوی‌ترین هاچ‌بک داغ حال حاضر بازار ضعیف‌ترین خودروی لیست ما محسوب می‌شود. با اینکه این روزها بسیاری از هاچ‌بک‌های داغ سراغ سامانهٔ چهارچرخ محرک رفته‌اند اما هوندا سیویک تایپ R همچنان به انتقال قدرت محرک جلو پایبند مانده و در بسیاری از پیست‌ها رکورد سریع‌ترین خودروی دیفرانسیل جلو را شکسته است. جدیدترین نسل تایپ R از همان پیشرانهٔ ۲ لیتری چهار سیلندر توربوشارژ قبلی استفاده می‌کند که حالا خروجی آن به ۳۱۵ اسب بخار قدرت و ۴۲۰ نیوتن متر گشتاور رسیده است.
۷-فورد اج
قدرت: ۳۱۵ اسب بخار
نسل دوم کراس‌اوور فورد اج در سال ۲۰۱۵ با پیشرانه‌های مخالفی معرفی شد که قوی‌ترین آن‌ها یک نمونهٔ ۲.۷ لیتری V6 توربوشارژ اکوبوست با ۳۱۵ اسب بخار قدرت و ۴۷۵ نیوتن متر گشتاور بود. فورد این پیشرانه را هم به‌صورت محرک جلو و هم چهارچرخ محرک ارائه می‌کرد اما این کار فقط به مدت دو سال ادامه داشت زیرا خریداران زیادی علاقه نداشتند در یک کراس‌اوور میان سایز ۳۱۵ اسب بخار قدرت فقط به چرخ‌های جلو تحویل داده شود. بدین ترتیب، از سال ۲۰۱۷ به بعد قوی‌ترین موتور قابل انتخاب برای اج محرک جلو یک ۳.۵ لیتری V6 تنفس طبیعی با ۲۸۰ اسب بخار قدرت بود و کسانی که خواهان پیشرانهٔ ۲.۷ لیتری بودند باید نسخهٔ چهارچرخ محرک را انتخاب می‌کردند.
۶-آکورا اینتگرا تایپ S
قدرت: ۳۲۰ اسب بخار
پس از اینکه در اوایل سال ۲۰۲۲ آکورا مدل اینتگرا را احیا کرد، به‌تازگی نسخهٔ پرفورمنس آن را با نام تایپ S معرفی کرده است. این خودرو اشتراکات فراوانی با سیویک تایپ R دارد و درواقع باید آن را یک تایپ R با لباس شیک‌تر و شخصیت راحت‌تر دانست؛ بنابراین، زیر کاپوت اینتگرا تایپ S هم همان موتور ۲ لیتری توربو قرار گرفته که البته در اینجا قدرت آن با ۵ اسب بخار افزایش به ۳۲۰ اسب بخار رسیده است. در این خودرو نیز مثل سیویک تمام نیرو توسط یک گیربکس شش سرعتهٔ دستی صرفاً به چرخ‌های جلو منتقل می‌شود.
۵-لینکلن MKX
قدرت: ۳۳۵ اسب بخار
لینکلن MKX در اصل برادر لوکس فورد اج محسوب می‌شود و نسل دوم این کراس‌اوور لوکس هم تقریباً هم‌زمان با اج در سال ۲۰۱۵ معرفی شد. برای MKX نیز همان پیشرانهٔ ۲.۷ لیتری V6 توربوشارژ اکوبوست ارائه شد اما در اینجا خروجی موتور کمی بیشتر شده و به ۳۳۵ اسب بخار قدرت و ۵۱۵ نیوتن متر گشتاور رسیده است. بااین‌حال، حتی با وجود قدرت بیشتر، این پیشرانه در MKX هم همچنان به‌صورت محرک جلو قابل انتخاب بود. همچنین برخلاف اج، در کراس‌اوور لینکلن این ترکیب بیشتر دوام آورد و حتی در مدل جدید ناتیلوس هم که نسخهٔ فیس‌لیفت MKX بود همچنان موتور ۲.۷ لیتری به‌صورت محرک جلو ارائه می‌شد اما از سال ۲۰۲۰ این پیشرانه فقط به‌صورت چهارچرخ محرک قابل انتخاب است.
۴-فورد فوکوس RS500
قدرت: ۳۵۰ اسب بخار
زمانی که نسل دوم فورد فوکوس RS در سال ۲۰۰۹ به بازار آمد، با ۳۰۵ اسب بخار قدرت، هاچ‌بک بسیار آتشینی بود اما حدود یک سال بعد در آوریل ۲۰۱۰ فورد نسخهٔ حتی دیوانه‌وارتری را با نام RS500 معرفی کرد. این نسخه از همان پیشرانهٔ ۲.۵ لیتری پنج سیلندر توربوشارژ ساخت ولوو استفاده می‌کرد که در فوکوس RS معمولی ارائه شده بود اما با ارتقاءهایی مثل استفاده از اینترکولر بزرگ‌تر، خروجی این موتور افزایش یافته و به اعداد چشمگیر ۳۵۰ اسب بخار قدرت و ۴۶۰ نیوتن متر گشتاور رسیده بود. RS500 همچنین به دیفرانسیل هوشمندانه‌ای مجهز شده بود که تأثیر گشتاور را بشدت کاهش می‌داد و خودرو را بسیار سریع می‌کرد. به لطف این ترکیب و گیربکس شش سرعتهٔ دستی، فوکوس RS500 ظرف تنها ۵.۴ ثانیه از صفر به سرعت ۹۶ کیلومتر بر ساعت می‌رسید تا به یکی از سریع‌ترین خودروهای دیفرانسیل جلوی تاریخ تبدیل شود. از این هاچ‌بک آتشین تنها ۵۰۰ دستگاه ساخته شد.
۳-لینکلن MKZ
قدرت: ۳۵۰ اسب بخار
فورد علاقهٔ زیادی به ساخت خودروهای دیفرانسیل جلوی قدرتمند دارد تا جایی که نصف لیست ما از محصولات این شرکت هستند. زمانی که فیس‌لیفت نسل دوم لینکلن MKZ در سال ۲۰۱۷ به بازار آمد، فورد بجای پیشرانهٔ ۳.۷ لیتری V6 تنفس طبیعی قبلی یک موتور ۳ لیتری V6 توئین توربوی اکوبوست را ارائه کرد. این پیشرانه ۳۵۰ اسب بخار قدرت و ۵۴۲ نیوتن متر گشتاور داشت که تمام این نیرو به چرخ‌های جلو منتقل می‌شد تا قوی‌ترین سدان دیفرانسیل جلوی تاریخ متولد شود. البته همین پیشرانه در نسخهٔ چهارچرخ محرک هم ارائه می‌شد اما در این نسخه قدرت موتور به ۴۰۰ اسب بخار افزایش پیدا می‌کرد درحالی‌که گشتاور تغییری نداشت. تولید MKZ در سال ۲۰۲۰ بدون معرفی جانشین خاتمه یافت.
۲-الدزمبیل تورنادو
قدرت: ۴۰۰ اسب بخار
الدزمبیل در دههٔ ۶۰ به خاطر تکنولوژی‌های ابتکاری خود شهرت یافته بود و به‌عنوان پیشتاز تکنولوژی‌های جنرال موتورز، محصولاتی را ارائه می‌کرد که بسیار از زمان خود جلوتر بودند. در سال ۱۹۶۶ این شرکت کوپهٔ لوکس جدید تورنادو را به بازار فرستاد که ویژگی خاصی داشت. این یک کوپهٔ بزرگ و قدرتمند دیفرانسیل جلو بود. در آن سال‌ها درحالی‌که تمام خودروهای ساخت آمریکا محرک عقب بودند، الدزمبیل می‌خواست چیز جدیدی را معرفی کند و به همین دلیل سیستم محرک جلوی نوآورانه‌ای را برای تورنادو توسعه داد. این اولین خودروی آمریکایی محرک جلو پس از جنگ جهانی دوم محسوب می‌شد. این ماشین به پیشرانهٔ ۷ لیتری V8 مجهز شده بود که ۳۸۵ اسب بخار قدرت و ۶۴۴ نیوتن متر گشتاور تولید می‌کرد اما الدزمبیل به این هم قانع نبود و در سال ۱۹۶۸ هم‌زمان با فیس‌لیفت تورنادو، موتور عظیم ۷.۵ لیتری V8 جدیدی را جایگزین پیشرانهٔ قبلی کرد که ۴۰۰ اسب بخار قدرت و ۶۷۸ نیوتن متر گشتاور داشت و تمام این نیرو توسط یک گیربکس سه سرعتهٔ اتوماتیک به چرخ‌های جلو منتقل می‌شد. تورنادو به خودروی موفقی تبدیل شد زیرا نه‌تنها شخصیت رانندگی فوق‌العاده‌ای را معرفی کرد بلکه رقبا را هم در گردوغبار خود جا می‌گذاشت.
۱-کادیلاک الدورادو
قدرت: ۴۰۰ اسب بخار
نسل هشتم کادیلاک الدورادو که در سال ۱۹۶۷ معرفی شد انقلابی در تاریخ این خودرو محسوب می‌شد. الدورادو سال‌ها بهترین و لوکس‌ترین کوپهٔ جنرال موتورز بود اما در اواسط دههٔ ۶۰ دیگر برندهای این شرکت مدل‌های مشابهی را برای رقابت با الدورادو توسعه دادند. به همین دلیل، کادیلاک به مدل جدیدی نیاز داشت تا همچنان الدورادو را در صدر این کلاس حفظ کند. بدین منظور، کادیلاک پلت‌فرم محرک جلوی الدزمبیل تورنادو را گرفت و آن را برای استفاده در الدورادوی جدید کمی بهبود بخشید. تغییر انتقال قدرت به محرک جلو بزرگ‌ترین تغییر نسل هشتم الدورادو بود. با این کار الدورادو به هندلینگ عالی و رانندگی بهتری دست یافت اما همچنان ویژگی‌های کلاسیک خود مثل موتور V8 قدرتمند را حفظ کرده بود. این خودرو ابتدا با پیشرانهٔ ۷ لیتری ارائه می‌شد که ۳۴۰ اسب بخار قدرت داشت اما یک سال بعد موتور ۷.۷ لیتری با ۳۷۵ اسب بخار قدرت جایگزین آن شد. شاهکار اصلی اما در سال ۱۹۷۰ رخ داد یعنی زمانی که کادیلاک موتور عظیم ۸.۲ لیتری را برای الدورادو ارائه کرد. این بزرگ‌ترین پیشرانهٔ V8 تولیدی تاریخ کادیلاک بود و ۴۰۰ اسب بخار قدرت و ۷۴۶ نیوتن متر گشتاور داشت.
به اتومبیل خود احترام بگذارید
کارواکس
حذف
